«Հայաստանի Հանրապետությունը կամ համայնքը, որը հատուցել է պատճառված վնասը, իրավունք ունի ՀԵՏԱԴԱՐՁ ՊԱՀԱՆՋՆԵՐ ներկայացնելու վարչական մարմնի այն պաշտոնատար անձին, ում գործողությունները կամ անգործությունը հանգեցրել են ոչ իրավաչափ վարչարարության, և որի հետևանքով վնաս է պատճառվել անձին» («Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» օրենքի 108-րդ հոդված): Այս նորմը վաղուց մոռացության է մատնվել, ամեն ինչ ավարտվում է պաշտոնյաների ոչ իրավաչափ վարչարարությամբ պատճառված վնասը պարզապես բյուջեի հաշվին հատուցելով: Եվ եթե այս վիճակը չի փոխվելու, այսինքն՝ քանի դեռ պաշտոնյաների դիտավորությամբ կամ անփութությամբ պատճառված վնասը հատուցվելու է միայն բյուջեի հաշվին, երբեք հույս չունենաք, որ վարչական վարույթի կամ դատավարության նորամուծությունները միտված կլինեն դրական ու ողջամիտ լուծումների: Այս կացնային իրավամտածողությամբ է թելադրված նաև վիճարկվող վարչական ակտերը կասեցնելու փոխարեն ֆիզիկական և իրավաբանական անձանց վրա խիստ անհեռանկար դատավարական բեռ դնելու օրինագիծը:
Հ.Գ. Իրավամտածողությունը ապրիորի չի ձևավորվում, այն օբյետիվորեն գոյություն ունեցող խթանների հայելային արտացոլանքն է:
Գևորգ Դանիելյան